Δεν μπορούμε να δούμε τον άνεμο. Ξέρουμε όμως ότι υπάρχει, γιατί βλέπουμε να κουνιούνται τ' απλωμένα ρούχα και τα φύλλα των δέντρων.

Δεν μπορούμε να δούμε τον ηλεκτρισμό. Ξέρουμε όμως ότι υπάρχει, γιατί ανάβουμε το φώς.

Δεν μπορούμε να δούμε το οξυγόνο. Ξέρουμε όμως ότι υπάρχει γιατί δεν είναι δυνατό να ζήσουμε ούτε ένα λεπτό χωρίς αυτό.

Δεν μπορούμε να δούμε την αγάπη. Ξέρουμε όμως ότι υπάρχει γιατί βλέπουμε ανθρώπους να ενδιαφέρονται για μας, να μας αγαπούν.

Δεν μπορούμε να δούμε τον Θεό. Ξέρουμε όμως ότι υπάρχει γιατί βλέπουμε γύρω μας μια θαυμάσια Δημιουργία. Είναι γεμάτη ομορφιά, με χρώματα και εκπληκτικούς σχεδιασμούς, από το πιο μικρό έντομο, μέχρι το απέραντο διάστημα.

Τίποτα δεν έγινε στην τύχη. Πάρε ένα βιβλίο. Οι λέξεις δεν μπαίνουν στη σειρά «κατά τύχη». Κάποιος πρέπει να τις έχει βάλει με τέτοιο τρόπο, ώστε να βγαίνει νόημα. Επομένως κάποιος πρέπει να έχει γράψει το βιβλίο. Βλέπεις ένα πίνακα ζωγραφικής. Κάποιος ζωγράφος πρέπει να τον έχει ζωγραφίσει. Βλέπεις ένα οικοδόμημα. Κάποιος αρχιτέκτονας πρέπει να το έχει σχεδιάσει.

Έτσι και με τον κόσμο που βλέπουμε γύρω μας δεν έγινε «κατά τύχη». Κάποιος τον σχεδίασε και τον δημιούργησε. Αυτόν τον μεγάλο σχεδιαστή και Δημιουργό τον ονομάζουμε Θεό.